Over Lakonia - Peloponnesos

Lakonia is een streek in het uiterste zuidoosten van de Peloponnesos. Wanneer men op de kaart kijkt, dan beslaat deze streek zowel het oostelijke schiereiland, de meest rechtse ‘vinger’ van de Peloponnesos, als ook het zuidoostelijke gedeelte van het middelste schiereiland, bekend onder de naam Mani.  

Het landschap van Lakonia is erg afwisselend. De provincie heeft twee grote bergketens, het Taïgetos-gebergte en het Parnonas gebergte. Tussen deze twee gebergtes bevinden zich de vruchtbare vallei van Evrota en de hoofdstad van de provincie, het historische Sparta. Hier bevindt zich ook de Byzantijnse ruïnestad Mistras, ooit een invloedrijk cultureel centrum waar in 1449 de laatste Byzantijnse keizer werd gekroond. De kustlijn varieert van grillig met hier en daar een inham tot schilderachtige baaien en lange zandstranden. Bekende bezienswaardigheden in Lakonia zijn onder ander de op een rots gelegen vestingstad Monemvasia, Gythio, het eiland Elafonissos, de grotten van Diros, en de karakteristieke dorpen op het schiereiland Mani. 

Mesa-Mani, het gedeelte van het schiereiland Mani dat tot Lakonia behoort, wordt gekenmerkt door een ruig landschap met een rotsachtige kustlijn. Hier ligt ook Kaap Tainaron, het zuidelijkste puntje van het Griekse vasteland. In de oudheid geloofde men dat zich hier een van de poorten van Hades bevond die toegang tot de Onderwereld gaf. 

De inwoners van Mani, de zogenaamde Maniates, staan bekend om hun onverzettelijke, koppige karakter en zijn trots op hun lange verleden van opstanden tegen de verschillende overheersers. Er wordt dan ook wel eens gezegd, dat het landschap en de inwoners veel overeenkomsten tonen.  

De dorpen in het binnenland van het schiereiland hebben een karakteristieke architectuur waarin robuuste, uit natuursteen opgetrokken torenwoningen moeiteloos opgaan in het rotsachtige landschap. Het geïsoleerd gelegen Mani werd met name in de 18e eeuw geteisterd door piraten, bandieten, wraakzuchtige overheersers en bloedige vendetta’s. Het gevaar lag om de hoek en om zich hiertegen te beschermen bouwden de inwoners deze imposante torenwoningen. Het Engelse gezegde ‘My home is my castle’ was hier zeker van toepassing. Een bekend voorbeeld van zo’n dorp met torenwoningen is Vathia. Het dorp werd door de tijd verlaten, maar de laatste jaren worden steeds meer woningen gerestaureerd en weer bewoond of als hotel in gebruik genomen.  

De kust van Mesa-Mani kenmerkt zich door schilderachtige kustplaatsen zoals Oitilo, Karavostasi, Mezapos en Limeni, een in een beschutte baai gelegen vissersdorp dat uitgroeide tot een gezellige plaats waar kleurrijke vissersboten de aan het water gelegen tavernes dagelijks van verse vis voorzien. Naast vooral veel Grieken, behoren zeeschildpadden de laatste jaren eveneens tot de trouwe bezoekers van de baai van Limeni. 

Hoofdstad van Mani is het op 2 km afstand van Limeni gelegen Areopoli, zo genoemd naar de oorlogsgod Ares. Niet toevallig, want volgens de inwoners zou hier de onafhankelijkheidsstrijd tegen de Ottomaanse overheersers zijn begonnen. Het schilderachtige centrum met de vele kerkjes, historische gebouwen en traditionele tavernes en kafenions lijkt zo uit een scene van een film te komen en valt onder beschermd stadsgezicht. Een wandeling door de nauwe straten en steegjes is dan ook zeker de moeite waard.